پیامبر(ص) در مرگ وی، بسیار محزون شد. از امام جعفرصادق(ع) روایت شد: هنگامی که ابراهیم رحلت کرد، اشک از دیدگان پیامبر(ص) جاری شد و در آن حال فرمود: دیده می گرید و دل اندوهناک است، ولی چیزی که باعث خشم پروردگار گردد، نمی گوییم. سپس به جنازه فرزندش ابراهیم خطاب کرد: ای ابراهیم! در مرگ تو ما اندوهگین هستیم.(4)

برخی از صحابه(افراطی) پیامبر(ص) که شاهد حالت اندوه و گریه رسول خدا(ص) بودند، تعجب کرده و زبان به اعتراض گشودند و به آن حضرت عرض کردند: شما ما را از گریه بر مردگان نهی می فرمودید، اکنون چگونه در سوگ فرزند خود اشک می ریزید؟

پیامبراکرم(ص) در پاسخ آنان فرمود: من هرگز نگفته ام که در مرگ عزیزان خود گریه نکنید، زیرا این احساسات نشانه دلسوزی و مهربانی و ترحم است و شخصی که دلش بر حال دیگران نسوزد، مورد رحمت الهی قرار نمی گیرد. من گفته ام که در مرگ عزیزان، شیون نکنید و سخنان کفرآمیز و یا سخنانی که بوی اعتراض می دهد نگویید و از شدت اندوه، لباس های خود را پاره ننمایید.(5)

امیرمؤمنان علی بن ابی طالب(ع) به دستور رسول اکرم(ص)، بدن ابراهیم را غسل و کفن نمود. آن گاه پیامبر (ص) و صحابه وی جنازه ابراهیم را تشییع و در قبرستان بقیع به خاک سپردند.(6)

لازم به یاد آوری است که در روز وفات ابراهیم پدیده کسوف ( خورشید گرفتگی ) در مدینه منوره به وقوع پیوست و مردم گمان بردند که این پدیده طبیعی بخاطر وفات پسر پیامبر (ص) به وجود آمده است و این را عظمتی برای آن حضرت به حساب آوردند. پیامبر اکرم (ص) با شنیدن چنین سخنی ، ناخرسند شد و در صدد نفی آن برآمد و به صحابه خویش فرمود : ان الشمس و القمر آیتان من آیات الله تعالی لاینکسفان لموت احد و لا لحیاته ، فاذا راَیتم فافزعوا الی ذکر الله و الی الصلاة .(7)

 یعنی : خورشید و ماه ، دو نشانه از نشانه های (قدرت)خدایند،که بخاطر مرگ کسی و یا حیات کسی منکسف (و گرفته)نمی شوند. پس هرگاه چنین پدیده ای را مشاهده کردید به سوی خداو خواندن نماز (آیات) روی آورید.

آن حضرت با این بیان ، علاوه بر نهی از خرافه گرایی و مبارزه با عقیده و باورهای غیر توحیدی ، مردم را به خواندن نماز آیات فرمان داد و این عبادت بزرگ را فریضه و سنت خویش قرارداد .

1- زندگانی چهاره معصوم(ع) ، ص 211

2- همان، ص 220 و فرازهایی از تاریخ پیامبراسلام(ص)، ص 492

3- مصباح المتهجد ، ص812

4- الحدائق الناضرة ، ج4 ، ص163 ؛ منتهی الآمال ، ج1، ص 109؛ وقایع الایام ، ص 314

5- دعائم الاسلام ، ج1 ، ص 225 ؛ فرازهایی از تاریخ اسلام، ص 492

6- فرازهایی از تاریخ اسلام، ص 492

7- الکافی ، ج3 ،ص208 ؛ المحاسن ، ج2 ، ص313 ؛ عوالی اللئالی ،ج1 ، ص206 ؛ الحدائق الناضرة ، ج10 ، ص301