امام موسی کاظم (ع) از سوی خلفای معاصر خویش ، به ویژه هارون الرشید عباسی ستم های زیادی متحمل شد و سال های متمادی در حبس و زندان های مخوف عباسی قرار گرفت و بدین جهت مایه شرمساری خلافت غاصب عباسی و حاکمان و خلفای ناحق این خاندان گردید.

روز 25 رجب مصادف با شهادت آن حضرت در زندان هارون الرشید در بغداد است . ضمن تسلیت این روز غمبار و جانگداز به بقیة سلف الصالحین حضرت حجت بن الحسن العسکری (عج ) و علما و فقهای شیعه ، رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت آیت الله خامنه ای و عموم سادات بنی الزهرا (س) و موسوی نسب های عالم و به مردم شریف و غیرتمند ایران اسلامی ، نوشته ذیل را تقدیم شما عزیزان می نمایم :

امام موسی کاظم (ع) فرزند امام جعفر صادق(ع) و پدر امام رضا (ع) و هفتمین امام شیعیان است.

آن حضرت دارای لقب هایی چند می باشد که برخی از آن ها عبارتند از: کاظم، صالح، صابر، امین و عبدصالح.

هم چنین در میان شیعیان به "باب الحوائج" معروف می باشد.

کنیه های وی عبارتند از : ابوابراهیم، ابوالحسن اول، ابوالحسن ماضی، ابوعلی و ابواسماعیل .(1)

امام موسی کاظم(ع) در هفتم صفر سال 128 و یا 129 قمری در أبوا (روستایی در میان مکه و مدینه)، از بانویی پرهیزکار و صالحه، به نام "حمیده بربریه"، که معروف به "حمیده مصفاة" بود، دیده به جهان گشود و در بیست سالگی، پس از شهادت پدرش امام جعفر صادق(ع)، به امامت شیعیان نایل آمد.(2)

ایام امامت وی، معاصر بود با خلافت چهار تن از خلفای عباسی (منصور دوانقی، مهدی، هادی و هارون الرشید).

امام کاظم(ع) از سوی تمام خلفای مزبور، در فشار و رنج و آزار بود و چندین بار از سوی آنان دستگیر و زندانی گردید. تنها در دوران خلافت هارون الرشید، به مدت چهار سال (از شوال سال 179 تا زمان شهادتش در سال 183 قمری) در حبس و شکنجه بود.(3)

هارون الرشید (پنجمین خلیفه عباسی) که دشمنی و ناسازگاری غیر قابل انکاری با ذراری حضرت فاطمه زهرا(س) و اولاد و احفاد امیر مومنان(ع) داشت، در آزار و اذیت سادات علوی و منتسبین به خاندان امامت و ولایت، کوتاهی نمی کرد.

وی که از مستبدترین حاکمان عباسی و جنایت کارترین آن ها است، وجود شریف امام موسی کاظم(ع) و مقام و معنویت وی و احترام مردم نسبت به او را، تحمل نمی کرد و از این بابت، بسیار ناراحت و عصبانی می شد.ادامه مطلب...

هر سال روز سیزدهم رجب بخاطر زادروز وصی نبی مکرم اسلام ، مولای متقیان ، امیرمومنان ، پیشوای مسلمانان ، نخستین امام شیعیان ، ابوالسبطین ، حضرت امام علی بن ابی طالب (ع) و جشن و شادمانی پیروان اهل بیت (ع) ، در جمهوری اسلامی ایران به « روز پدر » نام گذاری شده تا از این طریق از پدران پرتلاش و زحمتکش این مرز و بوم که علاوه بر همت در تامین معاش و اسباب زندگی ، نقش بسزایی در آشنایی فرزندان خویش با مکتب اهل بیت (ع) داشته و آنان را از انحرافات فکری و عقیدتی بازداشته و با نور اسلام و قرآن و مکتب حیات بخش اهل بیت (ع) آشنا و سیراب نمودند، تقدیر و تشکری به عمل آید.این سُنتی است حسنه و کرداری است خداپسندانه .

البته این نام گذاری بی دلیل نبوده و مستند روایی نیز دارد . زیرا رسول معظم اسلام حضرت محمد (ص) در روایتی خود و امام علی بن ابی طالب (ع) را پدران امت اسلام قلمداد نمود و فرمود :" أنا و علیٌّ أبوا هذه الاُمّة " ، یعنی : من و علی پدران این امتیم . بدین جهت روزمیلاد خجسته حضرت امیر مؤمنان (ع) به روز پدر نامیده شده است.

ضمن تبریک این روز گرامی به همه پدران مومن و متدین و فداکار این مملکت ، اشاره ای به تولد سراسر نور امام علی بن ابی طالب (ع) می نمایم :

ولادت با سعادت امیر مومنان (ع) در سیزده رجب سال سی ام عام الفیل، یعنی 23 سال پیش از هجرت نبوی (ص)در مکه معظمه و در درون کعبه (خانه خدا ) به وقو ع پیوست.(1)

نام مبارکش " علی " و کنیه های وی عبارت است از: ابوالحسن، ابوالحسین، ابوالحسنین، ابوالسبطین و الریحانتین ، ابو الائمه و ابوتراب.

ولی معروف ترین کنیه هایش ابوالحسن و ابوتراب می باشند.

 القاب آن حضرت عبارتند از: امیرالمؤمنین، سیدالوصیین، سیدالمسلمین، سیدالاوصیاء، سیدالعرب، خلیفة رسول الله، امام المتقین ، یعسوب المؤمنین، یعسوب الدین ، صهر رسول الله ، حیدر، مرتضی، وصی،ولی و … 

پدرش ابوطالب بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف است، که با عبدالله بن عبدالمطلب پدر حضرت محمد(ص)، برادر اعیانی بودو مادرشان فاطمه بنت عمرو بن عائذ مخزومی می باشد.(2)

مادرش فاطمه بنت اسد بن هاشم بن عبد مناف بود. وی از جمله بانوان گروه نخست بود که به پیامبر(ص) ایمان آورد و مسلمان شد و رنج های ایام حضور در مکه را به همراه همسر و خانواده اش متحمل گردید و در هنگام هجرت پیامبر (ص)، وی نیز به مدینه هجرت نمود و در همین شهر مقدس بدرود حیات گفت و پیامبر (ص) با پیراهن خود وی را کفن کرد، تا بدین وسیله او را از گزند گزندگان زمین و هم از فشار قبر در امان نگه دارد و اقرار به ولایت فرزندش علی بن ابی طالب(ع) را به وی تلقین کرد، تا هنگام پرسش نکیرین، به راحتی پاسخشان دهد. رسول خدا(ص)، او را بدین طریق احترام و از این فیض عظیم برخوردار ساخت.(3)

تولد مبارک آثار حضرت علی (ع) در مکه معظمه و در داخل خانه خدا (کعبه)در مسجد الحرام ، یکی از شگفتی های عالم خلقت محسوب می گردد و این فضیلتی است ویژه که خداوند متعال، تنها وی را به چنین امتیازی کرامت بخشید. نه پیش از او و نه پس از او، برای هیچ کسی چنین فضیلتی پدید نیامده است.(4)ادامه مطلب...

دهم رجب المرجب سالروز میلاد مسعود حضرت امام محمد تقی ، معروف به جواد الائمه (ع) است . ضمن تبریک این خجسته روز به منجی عالم بشریت حضرت حجت ( عج الله تعالی فرجه الشریف ) و علما و سادات بنی الزهرا (س) و عموم شیعیان و محبان اهل بیت (ع) ، توجه شما را به خلاصه ای از زندگی نامه آن حضرت که سابقا در کتاب روز شمار تاریخ اسلام ( ماه های رجب و شعبان ) نوشته بودم جلب می کنم.

نام مبارک امام نهم شیعیان ، "محمد" ، کنیه اش " ابوجعفر ثانی " و لقب هایش تقی، جواد، مرتضی، مختار، منتجب، قانع و عالم است.معروف ترین و مشهورترین لقب هایش تقی، جواد و جوادالائمه است.

نام پدرش " امام علی بن موسی الرضا(ع) " و مادرش " سبیکه " می باشد. نام های دیگری مانند سکینه، مرسیه و دره نیز برای مادرش نقل شد و امام رضا(ع)آن بانوی شریفه را "خیزران" نامید.(1)

خیزران از اهالی "نوبه" در شمال افریقا و از خاندان ماریه قبطیه، همسر رسول اکرم(ص) و از زنان فاضله و بزرگوار زمان خویش بود.

پیامبر اکرم(ص) در حیات خویش، وجود چنین بانوی پرهیزکاری را پیش گویی کرد و در حدیثی فرمود: بأبی ابن خیرة الاماءِ النّوبیة الطیّبة؛(2) پدرم به قربان پسر بهترین کنیزاز اهالی نوبه و پاکیزه سرشت باد .

امام موسی کاظم(ع) نیز وجود این بانوی شریفه و فرزند گرامی اش امام محمد تقی(ع) را پیش گویی کرده بود. آن حضرت در حدیثی به یزید بن سلیط فرمود: هرگاه فرزندم علی (امام رضا(ع)) را در این مکان (در طریق مکه) ملاقات کردی، وی را بشارت بده که از وی پسری متولد می گردد که امین، امانت دار و مبارک خواهد بود. در آن روز، پسرم (امام رضا(ع)) تو را خبر می دهد که در چنین روزی، با من ملاقات کردی و من به تو چنین سخن هایی گفتم. پس تو وی را در آن زمان خبر بده که آن جاریه ای که چنین پسر ارجمندی از او متولد خواهد شد، از اهل بیت ماریه قبطیه، جاریه رسول خدا(ص) است و اگر آن بانو را ملاقات کردی، سلام مرا به وی برسان.(3)

محل تولد امام جواد(ع) در مدینه منوره و در خانه امام رضا(ع) بود، ولی درباره تاریخ تولد آن حضرت، اتفاق چندانی میان مورخان و سیره نگاران نیست. زیرا برخی پنجم ماه رمضان، برخی نیمه ماه رمضان، برخی نوزدهم ماه رمضان و برخی دیگر دهم رجب المرجب سال 195 قمری را روز تولد مبارک آثار آن حضرت می دانند.(4)ادامه مطلب...

   ماه جمادی الثانیه در تاریخ شیعیان و محبان اهل بیت (ع) سه واقعه مربوط به همسران حضرت امیرمومنان امام علی بن ابی طالب (ع) را ثبت و ضبط کرده است : 3 جمادی الثانیه شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) / 13 جمادی الثانیه رحلت حضرت ام البنین فاطمه بنت حزام / 20 جمادی الثانیه میلاد مسعود حضرت فاطمه زهرا (س).

در باره شهادت حضرت زهرا (س) در نوشته های قبلی مطالبی را به استحضار رساندم و در باره میلاد آن حضرت نیز در آینده مطالبی را درج خواهم کرد ، اما در باره رحلت حضرت ام البنین  فاطمه بنت حزام ، همسر امیر مؤمنان امام علی بن ابی طالب (ع) و مادر حضرت عباس (ع) و سه قهرمان دیگر شهید کربلا  مطالبی را در سال گذشته در چنین ایامی تحریر و در همین وبلاگ گذاشتم و چون آن نوشته نسبتا مکفی و کامل است ، از نوشتن مطلب جدید پرهیز نموده و کاربران ارجمند را به همان نوشته ارجاع می دهم.برای خواندن آن روی این آدرس کلیک نمایید: http://waredi.parsiblog.com/550935.htm

السلام علیک یا بنت الرسول ، السلام علیک یا ایتها البتول ، السلام علیک یا ام ابیها

و یا فاطمة الزهرا (س)

اَلا ای چاه یارم را گرفتند     گُلم ، باغم ، بهارم را گرفتند

میان کوچه ها با ضرب سیلی     همه دار و ندارم را گرفتند

 سالروز شهادت جانسوز عصاره فضیلت ، کانون خیر و برکت ، مادر صبر و استقاومت ، بانوی بانوان با کرامت ، بهترین زن عالم خلقت ، نخستین شهیده راه ولایت ، دٌردانه بیت رسالت ، بهترین حامی امامت ، حضرت زهرای مرضیه ، فاطمه صدیقه ( س) را به فرزند دلبندش حضرت حجت بن الحسن العسکری امامنا الغایب المهدی المنتظر (ع) و به رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت آیت الله خامنه ای و به علمای اعلام و مراجع تقلید عظام و سادات کرام و بنی فاطمه سراسر عالم و به ملت ولایتمدار و سرافزار ایران اسلامی تسلیت عرض می کنم و امیدوارم خدای بزرگ توفیق شناخت بیشتر این اسوه عالم خلقت و زیارت قبر شریف و گم شده وی را به همه ما عنایت فرماید.

گُل بوته باغ مصطفی بود زهرا     آلاله داغ مرتضی بود زهرا

خورشیدِ بلند در شبستان وجود    سرچشمه رحمت خدا بود زهرا

در باره مادرمان حضرت زهرا (س) سخن بسیار است که پرداختن به آن ها هم مجال بیشتر و هم بضاعت علمی وسیعتری می طلبد ولی از باب این که در سالروز شهادت آن حضرت ما نیز ادای وظیفه کرده و سخنی گفته باشیم ، به این نکته اشاره می کنم :

در شگفتم از این مسئله که رسول خدا، حضرت محمد مصطفی (ص) در مجلس و منظر بسیاری از صحابه و یاران خود بارها این جمله را در باره دختر نازنینش حضرت فاطمه زهرا (س) بیان فرمود : ان الله یرضی لرضاک و یغضب لغضبک . ( ای فاطمه ) خدا با خرسندی تو خرسند و با خشم تو خشمناک می گردد.

و آنان این سخن الهی را شنیده و خبرش را هم روایت کردند ولی پس از رحلت آن حضرت در برابر عده ای که بخاطر هواطلبی و ریاست خواهی خود ، دختر گرانمایه آن حضرت را مصدوم و مضروب ساخته و در خانه اش را آتش زده و اسناد مالکیتش را پاره کرده و به همسرش امیر مومنان (ع) توهین نمودند ، همه این ها را با چشمان خود دیدند و لب فروبسته و عکس العملی از خود نشان ندادند و با سکوتشان مجرمین و ستمکاران را تایید و دینشان را به دنیای دنی خود فروختند !

البته شاید بهانه درآورند که یک اختلاف جزیی بود و زود تمام شد ، ولی این سخن حضرت زهرا (س) که به آنان فرمود : بدانید من از شما ناراضی ام زیرا شما مرا آزار دادید و من در تمام نمازهایم شما را نفرین می کنم. دیگر جایی برای مسامحه نیست و این سخن نهایت خشم و نارضایتی آن حضرت را می رساند.

با این حال آنان در روز رستاخیز در برابر پرسش رسول خدا (ص) مبنی بر مودت ذی القربی و رفتار با یگانه دخترش فاطمه زهرا (س) چه پاسخی خواهند داد ، خدامی داند.

بی تردید عاقبت سخت و بدی در انتظار ظالمان و ستمکاران است . و سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون.

هم چنین در شگفتم که درعصر اطلاعات و دانایی نیز کسانی هستند که علم و آگاهی به چنین موضوعی دارند ولی متاسفانه آن را کتمان و حتی در صدد تطهیر ظالمان و مجرمان بر می آیند و از این راه خشم و غضب دختر رسول خدا (ص) که خشم خدا است بر می انگیزانند!

به هر روی زهرای مرضیه (س) ترازوی حق و حقیقت است و ولایت و محبت وی نشانگر ایمان و دین داری افراد است . خوشا به حال آنانی که محبت وی را توشه زندگی خود کرده و ولایت وی و همسر و فرزندانش را چراغ حیات خویش قرار داده اند.

میلاد مسعود عالم آل محمد (ص) ، هشتمین خورشید امامت و ولایت ، سلطان ایمان و دین ، فخر مردم ایران زمین ، نور المشرقین و هادی الطریقین حضرت ثامن الحجج  امام علی بن موسی الرضا (علیه آلاف التحیة و الثناء) را به ساحت مقدس بقیة السلف الصالحین الحجة بن الحسن العسکری امام زمان (ع) و رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت آیت الله خامنه ای و سایر مراجع عظام تقلید و تمامی شیعیان و محبان اهل بیت (ع) تبریک و تهنیت عرض می کنم.

با نام رضا دلت مصفا گردد     درد و غم سینه ات مداوا گردد
گر روی نهی به درگهش با اخلاص      هر عقده ز کار بسته ات وا گردد.

بنا به گفتار بیشتر تاریخ نگاران و سیره نویسان ، حضرت امام رضا (ع) در یازدهم ذیقعده سال 148 هجرى قمری از دامان مادر پاک نهادی چون سیده طاهره معروف به نجمه ( که دارای نام های دیگری مانند: تکتم، اروى، سکن، ام البنین، شقرا، خیزران، سمانه و صقر نیز می باشد ) در مدینه منوره و در بیت طاهر امام موسی کاظم (ع) دیده به جهان گشود.

پدر ارجمندش امام موسی کاظم (ع) امام هفتم و پسرش امام محمد تقی (ع) معروف به جواد الائمه (ع) امام نهم شیعیان می باشند.

در این خجسته عید و سرور پیروان مکتب اهل بیت (ع) مناسب دیدم نمایه موضوعی زندگی نامه اجمالی آن حضرت را به استحضار شما عزیزان برسانم.
1. تولدسراسر نور امام رضا (ع) در مدینه منوره.

2. مرگ هادی عباسی و خلافت هارون الرشید.

3. تبعید و زندانى شدن امام‏ موسی کاظم(ع)، پدر امام‏رضا(ع) در خلافت هارون‏الرشید.

4. شهادت مظلومانه و غریبانه امام موسی کاظم (ع) در بغداد به دستور هارون و توسط سندی بن شاهک.

5. نایل شدن امام رضا (ع) به مقام امامت شیعیان پس از شهادت پدر.

6. واکنش برخی از موکلان مالی و نمایندگان امام موسی کاظم (ع) به امامت امام رضا(ع) و پدید آورن فرقه واقفیه.
7. جنگ خونین میان مأمون و امین، فرزندان هارون الرشید، و نذر مأمون مبنى بر واگذارىِ أمر خلافت به افضل آل ابى‏طالب (ع) در صورت پیروزى بر امین.
8. پیروزىِ مأمون بر امین عباسی و گسترش سیطره مأمون بر آفاق اسلامى و قصد ظاهرى او بر وفاى به نذر.
9. درخواست ( اجبار گونه ) مأمون از امام رضا(ع) براى رفتن از مدینه به خراسان، درسال 200 هجرى.
10. حرکت امام رضا (ع) از مدینه و گذشتن از شهرهاى بصره، بغداد، قم و نیشابور و رسیدن به مرو (مقر حکومت مأمون).
11. استقبال بى‏نظیر مسلمانان شهرهاى بین راه (مانند قم و نیشابور) از امام‏رضا(ع) و ظهور کرامات و معجزات فراوان از آن حضرت.
12. استقبال مأمون از امام رضا (ع) و مراعات احترام آن حضرت و مقدم داشتن ایشان بر علویان و عباسیان.
13. اصرار مامون بر امام رضا (ع) در پذیرفتن ولایت‏عهدى.
14. پذیرفتن ولایت‏عهدىِ مأمون توسط امام رضا (ع) مشروط بر عدم دخالت در امور کشوردارى، در سال 201 هجرى.
15. ضرب سکه به‏نام امام‏رضا(ع) و خواندن خطبه به‏نام آن‏حضرت، در منابر و محافل، و بزرگ آوازه نمودن مقام ایشان در شهرهاى مختلف اسلامى به‏دستور مأمون.
16. تزویج ام حبیبه، دختر مأمون به امام رضا (ع) و نامزدىِ ام الفضل براى امام‏محمد تقى (ع)، توسط مأمون عباسى.
17. دستور مأمون بر کنار گذاشتن بدعت عباسیان در پوشیدن لباس سیاه و تغییر آن به جامه سبز.
18. تشکیل جلسه‏هاى مناظره امام رضا (ع) با رؤساى مذاهب وادیان (مسیحیت، یهودیت، صابئین، زرتشتى و...) در مسائل کلامى به دستور مأمون.
19. انتقال مقر خلافت و تشکیلات حکومتىِ مأمون از مرو به بغداد به درخواست امام رضا (ع).
20. خروج امام رضا (ع) به همراه مأمون، فضل بن سهل و تمامىِ دست اندر کاران حکومتى از مرو.
21. سوءقصد به فضل بن سهل و کشته شدن وی در حمام سرخس، به توطئه مأمون، در سال 203 هجرى.
22. نصیحت امام رضا (ع) به مأمون در مراعات شؤونات دینى و مردمى.
23. حسادت وکینه ورزی تدریجىِ مأمون نسبت به امام رضا (ع) و پنهان نگه داشتن آن.
24. مسمومیت و شهادت امام رضا (ع) به دستور پنهانىِ مأمون، در آخرین روز صفر سال 203 هجرى.
25. سوگوارى و اظهار حزن مأمون در شهادت امام رضا (ع) و به خاک‏سپارى آن حضرت در کنار قبر هارون الرشید، در قریه سناباد، از دهستان نوقان (مشهد کنونى).

26. غسل ، کفن و دفن امام رضا (ع) در باطن توسط امام محمد تقی (ع) و در ظاهر توسط مامون.

27. نایل شدن امام محمد تقی (ع) به مقام امامت پس از شهادت پدر.

( بر گرفته از کتاب خاندان عصمت(ع) )

میلاد فرخنده حضرت فاطمه معصومه(س)

حضرت فاطمه بنت امام موسی کاظم (ع) ، معروف به حضرت معصومه (س)و کریمه اهل بیت (ع) که در شهر قم مدفون است ، از امامزادگان صاحب نام و مورد احترام پیروان مکتب اهل بیت (ع)است که علاوه بر ایرانیان ولایتمدار ، شیعیان سایر بلاد اسلامی نیز به قصد ادای احترام به روح مقدس وی عازم این شهر مقدس شده و قبر شریفش را با معرفت زیارت می کنند.

آن حضرت در نخستین روز ذی قعده سال 173 هجری قمری از دامن پاک بانوی بزرگواری به نام نجمه[یا تُکتم و یا سَکَن و یا اَروی] که معروف به ام البنین بود، دیده به جهان گشود.حضرت امام رضا (ع) و برادرش قاسم (ع) نیز از همین بانو دیده به جهان گشودند. بنا براین ، از بین فرزندان امام موسی بن جعفر (ع) ،این سه بزرگوار از یک مادر بودند .(1)

 لازم به یادآوری است که امام موسی کاظم(ع) دارای سی و هفت فرزند بود، که والاترین و فاضل ترین آنان، حضرت امام علی بن موسی الرضا(ع)، امام هشتم شیعیان است.(2)

هنگامی که امام رضا(ع) بنا به درخواست مأمون عباسی [هفتمین خلیفه عباسیان] از مدینه منوره به " مرو " در شمال خراسان هجرت کرد و با اکراه و اجبار مأمون، ولایت عهدی وی را پذیرفت ، طی نامه از خواهرش حضرت فاطمه معصومه(س) درخواست نمود که به وی در مرو ملحق گردد.

حضرت معصومه (س) نیز امتثال امر کرد و یک سال پس از هجرت برادرش امام رضا (ع) عازم ایران شد.

ولی پیش از رسیدن به خراسان ، در یکی از شهرهای مرکزی ایران به نام ساوه بیمار گردید. از اطرافیان پرسید: از این جا تا قم چقدر فاصله است؟

گفتند: ده فرسخ.

آن حضرت به خدمت کارش دستور داد که وی را به طرف شهر قم حرکت دهد.

آل سعد، که از شیعیان و محبان اهل بیت(ع) بوده و در قم زندگی می کردند، همین که از ورود خواهر امام رضا(ع) با خبر شدند به استقبال آن حضرت شتافته و از شهر قم بیرون رفتند و چون به وی رسیدند، بسیار شادمانی و اظهار خوشحالی نمودند. موسی بن خزرج بن سعد، که از بزرگان آل سعد و از معاریف شیعه درقم بود، افسار شتر آن حضرت را به دست گرفت و به سوی قم آورد و آن بانوی شریف را در خانه خویش اسکان داد و از او به شایستگی پذیرایی کرد.

اما حضرت فاطمه معصومه(س) بیمار و رنجور بود. بدین جهت، چندان دوام نیاورد و پس از شانزده روز اقامت در خانه موسی بن خزرج، دار فانی را وداع گفت و روح بلندش به اعلی علیین پیوست.

موسی بن خزرج، پس از غسل و کفن کردن بدن شریف آن حضرت، جنازه اش را به باغستان خویش، واقع در بابلان که هم اکنون مزار شریفش در آن جا است، منتقل و به خاک سپرد و با بوریا بر سر قبرش سایبانی بنا نهاد.(3)

ولی بر اساس روایتی دیگر ، ماموران مامون عباسی که از هجرت علویان به ایران ناخوشایند بوده و در باطن از این ماجرا رنج می بردند ، به کاروان حضرت معصومه (س) در ساوه هجوم آورده و بسیاری از مردان و مبارزان کاروان ، از جمله هارون بن موسی کاظم (ع) برادر حضرت معصومه (س) را به شهادت رساندند و به حضرت معصومه (س) نیز زهر خورانیده و بر اثر آن زهر کشنده ، آن حضرت نیز به شهادت رسید. (4)

در پایان، سه حدیث از سه امام معصوم(ع) درباره شخصیت حضرت معصومه(س) و زیارت قبر شریفش به استحضار می رسانیم:

 1- عن الامام الصادق(ع)، قال: إنّ لله حرماً و هو مکة، ألا اِنّ لرسول الله(ص) حرماً و هو المدینة، ألا و اِن لأمیرالمومنین(ع) حرماً و هو الکوفة، ألا و اِنّ قُم الکوفة الصغیرة، ألا اِنّ للجَّنة ثمانیة ابواب، ثلاثة منها اِلی قُم. تقبض فیها امرأة من ولدی اسمها فاطمة بنت موسی(ع)، و تدخل بشفاعتها شیعتی الجنة بأجمعهم.(5)

 2- عن سعد بن سعد، قال: سألت اباالحسن الرضا(ع) عن فاطمة بنت موسی بن جعفر(ع)؛ فقال: من زارها فله الجنة.(6)

  3- عن ابن الرضا(ع)، قال: من زار قبر عمّتی بقم فله الجنة.(7)

---------------------------------

             السلام علیک یا اباجعفر ، یا محمد بن علی ، ایها التقی الجواد ، یابن رسول الله

                                                        مژده ز میلاد شه ملک دین          نور خدا سرور اهل یقین

                                                        محور دین عروه اهل یقین            حجت حق مظهر جان آفرین

                                                        شد به جهان ماه رخش جلوه گر    جواد امت ، زاده خیر البشر

امام محمد تقی ( ع) در دهم ماه رجب سال 195 هجری قمری در مدینه منوره دیده به جهان گشود.

پدر ارجمندش امام رضا (ع) و مادر گرامی اش خیزران می باشد.

امام محمد تقی (ع) که به جواد الائمه شهرت پیدا کرده است ، در آخرین روز ماه صفر سال 203 هجری قمری پس از شهادت پدرش امام رضا (ع) به امامت شیعیان نایل آمد و این مقام را به مدت شانزده سال و نُه ماه ادامه داد تا این که در آخرین روز ذی قعده سال 220 هجری قمری در بغداد به شهادت رسید.

نکته مهم در زندگی این امام همام نایل شدن وی به مقام امت در سنین کودکی است .امام در اعتقاد شیعه که معصوم و مصون از هرگونه خطا ، اشتباه و گناه است چون از سوی امام معصوم پیش از خود ( در حقیقت از سوی باریتعالی ) معرفی و به جانشینی منصوب می گردد سن و سال نمی شناسد و در این مسئله پیش از بلوغ و بعد از بلوغ تفاوتی نخواهد داشت.

شاید کم سن و سال بودن برخی از امامان معصوم (ع) در ابتدای امامتشان ، یک نوع امتحان و آزمایش برای شیعیان بوده تا مقدار ایمانشان سنجیده شود .

 آیا آنان بی هیچ گونه شک و تردیدی در برابر فرمان الهی اطاعت کرده و سر تسلیم فرود می آورند و یا این که این دل و آن دل کرده و بهانه گیری می نمایند و آخر الامر ایمان خود را از دست داده و به سایر منحرفین می پیوندند؟

البته در همان دوره افرادی بودند که چنین وصفی داشته و در امتحان خود مردود شدند و از مسیر امامت منحرف و به سایر منرفان پیوستند و جبهه دشمن را تقویت کردند. ولی در برابر آنان افرادی با ایمان و شخصیت های ممتازی بودند که ایمان خود را حفظ و از این امتحان سرنوشت ساز سربلند بیرون آمدند.جناب علی بن جعفر الصادق (ع) نمونه ای از این طیف است.وی عموی امام رضا(ع) است ولی در سنین پیری خود برای فرزند خردسال امام رضا (ع) که به مقام امامت نایل شده بود ، احترام فوق العاده ای قائل بود.

روایت شد که روزی امام جواد (ع) بر عموی پدرش ، علی بن جعفر(ع) وارد گردید.

علی بن جعفر که در کهولت سن بود ، به احترام آن حضرت از جای برخاست و وی را به حدی تکریم و تعظیم نمود که سرزنش اطرافیان را برانگیخت و به او خُرده گرفتند که تو عموی پدرش و بزرگ خاندان آل امام جعفر صادق (ع) هستی ، چگونه با این سن و سالت برای این نوجوان تواضع می کنی ؟

علی بن جعفر در کمال متانت ، دست به محاسن خویش کشید و گفت : اگر خداوند منان این محاسن سفید مرا برای امامت لایق ندانست ، من آن را سزاوار آتش جهنم می دانم اگر به امامت ولِیّ زمان خود ، حضرت امام محمد بن علی (ع) اقرار نکنم.

وی با این گفتار و رفتارش به همگان آموخت که در امامت سن و سال مدخلیتی ندارد. آن چه مهم و ملاک است ، شایستگی و لیاقت شخص برای چنین مقامی است که از سوی خدای بزرگ به وی عطا شده و این که باید از جانب معصوم قبل معرفی شده باشد.

این امر مهم در باره امام جواد (ع) محقق بود . زیرا علاوه بر لیاقت و شایستگی ذاتی وی ، پدرش امام رضا (ع) از طرق متعدد او را به جانشینی خویش و امام امت معرفی کرده بود.

السلام علیک یا بنت الرسول ، یا ایتها البتول ، یا ام ابیها و یا فاطمة الزهرا (س)

سالروز شهادت جانسوز عصاره فضیلت ، کانون خیر و برکت ، مادر صبر و استقاومت ، بانوی بانوان با کرامت ، بهترین زن عالم خلقت ، نخستین شهیده راه ولایت ، دٌردانه بیت رسالت ، بهترین حامی امامت ، حضرت زهرای مرضیه ، فاطمه صدیقه ( س) را به فرزند دلبندش حضرت حجت بن الحسن العسکری امامنا الغایب المهدی المنتظر (ع) و به رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت آیت الله خامنه ای و به علمای اعلام و مراجع تقلید عظام و سادات کرام و بنی فاطمه سراسر عالم و به ملت ولایتمدار و سرافزار ایران اسلامی تسلیت عرض می کنم و امیدوارم خدای بزرگ توفیق شناخت بیشتر این اسوه عالم خلقت و زیارت قبر شریف و گم شده وی را به همه ما عنایت فرماید.

در باره مادرمان حضرت زهرا (س) سخن بسیار است که پرداختن به آن ها هم مجال بیشتر و هم بضاعت علمی وسیعتری می طلبد ولی از باب این که در سالروز شهادت آن حضرت ما نیز ادای وظیفه کرده و سخنی گفته باشیم ، به این نکته اشاره می کنم :

در شگفتم از این مسئله که رسول خدا، حضرت محمد مصطفی (ص) در مجلس و منظر بسیاری از صحابه و یاران خود بارها این جمله را در باره دختر نازنینش حضرت فاطمه زهرا (س) بیان فرمود : ان الله یرضی لرضاک و یغضب لغضبک . ( ای فاطمه ) خدا با خرسندی تو خرسند و با خشم تو خشمناک می گردد.

و آنان این سخن الهی را شنیده و خبرش را هم روایت کردند ولی پس از رحلت آن حضرت در برابر عده ای که بخاطر هواطلبی و ریاست خواهی خود ، دختر گرانمایه آن حضرت را مصدوم و مضروب ساخته و در خانه اش را آتش زده و اسناد مالکیتش را پاره کرده و به همسرش امیر مومنان (ع) توهین نمودند ، همه این ها را با چشمان خود دیدند و لب فروبسته و عکس العملی از خود نشان ندادند و با سکوتشان مجرمین و ستمکاران را تایید و دینشان را به دنیای دنی خود فروختند !

البته شاید بهانه درآورند که یک اختلاف جزیی بود و زود تمام شد ، ولی این سخن حضرت زهرا (س) که به آنان فرمود : بدانید من از شما ناراضی ام زیرا شما مرا آزار دادید و من در تمام نمازهایم شما را نفرین می کنم.

دیگر جایی برای مسامحه نیست و این سخن نهایت خشم و نارضایتی آن حضرت را می رساند.

با این حال آنان در روز رستاخیز در برابر پرسش رسول خدا (ص) مبنی بر مودت ذی القربی و رفتار با یگانه دخترش فاطمه زهرا (س) چه پاسخی خواهند داد ، خدامی داند.

بی تردید عاقبت سخت و بدی در انتظار ظالمان و ستمکاران است . و سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون.

هم چنین در شگفتم که درعصر اطلاعات و دانایی نیز کسانی هستند که علم و آگاهی به چنین موضوعی دارند ولی متاسفانه آن را کتمان و حتی در صدد تطهیر ظالمان و مجرمان بر می آیند و از این راه خشم و غضب دختر رسول خدا (ص) که خشم خدا است بر می انگیزانند!

به هر روی زهرای مرضیه (س) ترازوی حق و حقیقت است و ولایت و محبت وی نشانگر ایمان و دین داری افراد است . خوشا به حال آنانی که محبت وی را توشه زندگی خود کرده و ولایت وی و همسر و فرزندانش را چراغ حیات خویش قرار داده اند.

 به هر روی امام جواد (ع) یکی از امامان معصوم (ع) است که سخن در باره وی همانند سایر ائمه اطهار (ع) هرچه گفته شود بازهم کم گفته شده و جای سخن های زیادی باقی می ماند.ولی از باب " ما یدرک کله لایترک کله " تلاش خواهیم کرد به اندازه بضاعت ناچیز مان اطلاعات و آگاهی در خور توجهی از این امام همام در اختیار کاربران محترم قرار دهیم .

امام محمد تقی (ع) در دهم رجب  و به روایتی در نوزدهم ماه مبارک رمضان سال 195 هجری قمری در مدینه منوره دیده به جهان گشود.